Τα πιο διάσημα θλιμμένα παιδικά μάτια....

"Μάτια μου μεγάλα μάτια μελαγχολικά ήπια στάλα στάλα, τα βαθιά σας μυστικά..»

 

H Χριστίνα Bors... έγραψε...

           

Η ζωή μέσα από τα «παιδικά» μάτια είναι μαγική. Όλα φαίνονται δυνατά. Τα όνειρα των παιδιών είναι σίγουρα χρωματιστά και διαδραματίζονται σε ένα χώρο που μοιάζει με ζωγραφική - μια κινούμενη ζωγραφικη-.Μακαρι όλα τα παιδιά να βλέπανε όνειρα «γλυκά»...

  

Έτυχε να ανακαλύψω αυτές τις ημέρες μια ζωγράφο τη Margaret Keane που είναι σήμερα 87 ετών και η οποία είναι η κεντρική φιγούρα μιας μεγάλης απάτης τέχνης του 20ού αιώνα.  Ο Αμερικάνος σκηνοθέτης Tim Burton («Ο Σκαθαροζούμης», «Ο Ψαλιδοχέρης» , «Ο Εφιάλτης των Χριστουγέννων» ,«Μπάτμαν» κ.α.) έχει ετοιμάσει ήδη μια βιογραφική ταινία γι’αυτην τη ζωγράφο που ονομάζεται “Big Eyes”. Στην Ελλάδα θα έρθει αρχές του 2015.

To trailer της ταινίας βρίσκεται εδώ:https://www.youtube.com/watch?v=2xD9uTlh5hI. Η ζωή της είναι εντυπωσιακή άλλα όχι με θετικό τρόπο - μια γυναίκα απατημένη, απελπισμένη, θλιμμένη, παγιδευμένη, μπερδεμένη, άβουλη, φυλακισμένη, φοβισμένη, θύμα ενός ζηλότυπου και αυταρχικού άνδρα ο οποίος της έκλεψε τα ωραιότερα δέκα χρόνια της ζωής της. Όλα αυτά τα χρόνια εκείνη ζωγράφιζε μεγάλα θλιμμένα παιδικά ματιά κι εκείνος πούλαγε τους πίνακές της λέγοντας ότι είναι δικά του έργα.

Η ιστορία των «θλιμμένων ματιών» ξεκίνησε στο Βερολίνο το 1946 αμέσως μετά τον πόλεμο όταν η ζωγράφος ανακάλυψε συγχρόνως και τον έρωτα και τα δύστυχα, πεινασμένα παιδιά - θύματα της «γκρίζας λαίλαπας» να ψάχνουν τρόφιμα στα σκουπίδια. Αυτά τα θλιμμένα, μεγάλα μάτια τη χαρακτηρίζουν και εμφανίζονται στα έργα της σε όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Μάλιστα τώρα λέει ότι «εκείνα τα λυπημένα παιδιά ήταν πραγματικά τα βαθιά συναισθήματα μου που δεν θα μπορούσα να εκφράσω με οποιοδήποτε άλλο τρόπο . Τα μάτια τους ψάχνουν... ρωτώντας γιατί υπάρχει τόση πολλή θλίψη»... Η 87χρονη Margaret Keane μια ζωή ζωγράφιζε δυστυχισμένα παιδάκια βάζοντας στα παιδικά ματάκια μια θλίψη η οποία δεν θα έπρεπε να βρίσκεται, σε καμιά περίπτωση, εκεί.
Το έργο της, χωρίς αμφιβολία, έχει μια λάμψη μόνο που είναι μια λάμψη σκοτεινή , χωρίς ελπίδα , χωρίς μέλλον , χωρίς αισιοδοξία. Το ταλέντο της όμως είναι αναμφισβήτητο.

Χριστίνα Bors