Τα 'βαμπίρ' της ζωής μας!!Μακριά από ανθρώπους που:...

Τα “Βαμπίρ”…..της ζωής μας!!!

Μαρία Τσαλίκη

Η Μαρία Τσαλίκη... έγραψε....

Μου ήρθε στο μυαλό, σαν απόσταγμα, διαβάζοντας κάποια από τα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα που ήδη υπάρχουν στο νέο πόνημα (blog) της πολύ καλής μου φίλης, της Ελένης (καλορίζικο, Ελενάκι μου) και αυτό το κάτι δεν είναι άλλο από “τα Βαμπίρ της ζωής μας”. Άσε που νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή στιγμή για να αναλογιστούμε όλοι μας τα «τοξικά απόβλητα» της ζωής μας και να συγκαταλέξουμε στις “υποσχέσεις του Νέου Έτους» την απομάκρυνση τους από κοντά μας…

Υπάρχουν στιγμές και όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και περισσότερες, που νιώθω ότι όλα αυτά τα ζόρια που έχει επιφέρει στις ζωές μας αυτή η περιβόητη κρίση, έχουν έρθει και έχουν κουμπώσει τέλεια, για να μην πω ότι τους θρέφουν κιόλας, με το χαρακτήρα κάποιων πολύ συγκεκριμένων ανθρώπων, οι οποίοι γεννήθηκαν μίζεροι, μαύροι και μουρμούρηδες, γιατί πολύ απλά τώρα έχουν λόγο ή μάλλον χιλιάδες λόγους για να δικαιολογούν την μιζέρια, την μαυρίλα και την ατελείωτη μουρμούρα τους. Βέβαια πάντα υπήρχαν και μας ρουφούσαν την θετική μας ενέργεια, για να χορτάσουν τον αρνητισμό και την απαισιοδοξία τους, υποδορίως όμως, ενώ τώρα έχουν μπροστά τους πεδίο δόξης λαμπρό!!!

WARNING (!!!), λοιπόν…μακριά από ανθρώπους που: παρουσιάζουν το ασήμαντο σαν τραγικό, είναι επικριτικοί με τους πάντες και τα πάντα, βρίσκουν ελαττώματα στον καθένα, γκρινιάζουν για το οτιδήποτε και δεν τους ικανοποιεί τίποτα, είναι αδιάλλακτοι και δεν συμφωνούν ποτέ με κανέναν, είναι απαιτητικοί και επίμονοι και κυρίως που δεν ασχολούνται με τα του οίκου τους και πάντα φταίει κάποιος άλλος για τα παθήματα τους.

Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς που είμαστε από την άλλη μεριά. Το πρώτο βήμα είναι να τους «αναγνωρίσουμε» και μετά πρέπει να κόψουμε τις πολλές επαφές μαζί τους, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό. Σε αυτό το σημείο θέλει μεγάλη προσοχή όμως μην πέσουμε στην παγίδα τους γιατί όταν καταλάβουν ότι τους πήραμε χαμπάρι, καμουφλάρονται προσπαθώντας να γίνουν θελκτικοί, με διάφορους τρόπους, είτε δείχνοντας ξαφνικό ενδιαφέρον για κάτι που ξέρουν ότι μας απασχολεί πολύ, είτε προσποιούμενοι τους αισιόδοξους, είτε με το “να φορέσουν τα παπούτσια τα δικά μας” για λίγο, πράγμα που τους είναι πολύ δύσκολο για να λέμε την αλήθεια και που υποδηλώνει ότι δεν θέλουν να μας χάσουν από κοντά τους γιατί μια χαρά τους εξυπηρετούμε σαν δεκανίκι ή σαν κάδος ανακύκλωσης τοξικών.

Και εδώ σας θέτω το δίλημμα…Τους ανεχόμαστε και συνεπώς τους επιτρέπουμε μεγαλοπρεπώς να μας τραβάνε κάτω στην χοάνη των αρνητικών συναισθημάτων, της κατάθλιψης, της κατήφειας και να μας κάνουν να νιώθουμε συναισθηματικά εξαντλημένοι  ή αντιδρούμε δυναμικά και τους απομακρύνουμε από κοντά μας;;; Γιατί το να τους αλλάξουμε και να συμβιώσουμε μαζί τους στην “φωτεινή μεριά” ούτε λόγος, δεν θέλω να σας αποκαρδιώσω αλλά αυτό είναι αδύνατον. Για “αυτούς” τους ανθρώπους, το σκοτάδι είναι πολύ πιο ελκυστικό από το φως.

Οπότε, σας προτρέπω να στοιχηματίσετε ΥΠΕΡ ΣΑΣ αυτή την Πρωτοχρονιά!!!

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ…

Ξεκίνησα από τα "βαριά" γιατί αυτά πρέπει πρώτα να πετάξουμε και να βγούμε στον ήλιο πιο ανάλαφρες!!! Και πως άλλωστε θα μπορούσε να λείπει μια Ανδρία από τα “Κορίτσια στον Ήλιο”!!! Επικό έργο, γυρισμένο σε ένα “επικό” νησί. Μην παρασύρομαι όμως από τον σοβινισμό μου, δεν είναι ώρα να μιλήσουμε τώρα για την Άνδρο, παραμονές Χριστουγέννων. Θα οργανώσουμε ένα γλαφυρότατο οδοιπορικό κάποια άλλη παραμονή, ίσως Πάσχα ή ακόμα καλύτερα Καλοκαίρι.... εις το επανιδείν Ηλιόλουστες...