Ψέμα + παιδί = love!!!...

Παιδί+ψέμα=love!!!...Μικροί Πινόκιο ή Μικροί Συγγραφείς ..;;;

H Έλενα Τασιοπούλου... έγραψε...

 

Καλημέρα  helioloustes μαμάδες!!!…πόσα μαργαριτάρια ακούμε από τα παιδιά μας κάθε μέρα...και μάλιστα faux!!!

«Μαμά, στο σχολείο μου ήρθε μια όμορφη πριγκίπισσα και μου είπε …» «Σήμερα έφαγα όλο το φαγητό μου στο σχολείο…»

«Τα έπλυνα τα χέρια μου…» και πολλά άλλα, που φυσικά δεν ισχύουν ή ισχύουν τα αντίθετα. Τα παιδιά αδυνατούν να ξεχωρίσουν το φανταστικό από το πραγματικό τις περισσότερες φορές (πράγμα που δεν το κατανοούν πάντα οι γονείς) και εμείς τα προειδοποιούμε πως θα μεγαλώσει η μύτη τους και τα κατηγορούμε πως λένε ψέματα.

Έλενα Τασιοπούλου-Νηπιαγωγός-
Συγγραφέας παιδικών βιβλίων-
Σεναριογράφος

Τα 4 πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου είναι η μόνη περίοδος στην οποία το ψέμα μπορεί να περάσει χωρίς ενοχή και φόβο. Για ένα και μόνο λόγο…για εκείνα «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΨΕΜΑΤΑ!!». Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, μία και το παιδί πιστεύει πως όλα γύρω του ζουν και έχουν ψυχή. Αυτή η μαγική φάση, τελειώνει με την είσοδο του παιδιού στο σχολείο. Γύρω στα 4, το παιδί αρχίζει να ξεχωρίζει την πραγματικότητα από την αυταπάτη και σιγά-σιγά αρχίζει να συνειδητοποιεί τι ακριβώς είναι αληθινό και τι φανταστικό. Μέχρι 7 ετών θα έχει καταφέρει και θα έχει διακρίνει τους δύο κόσμους… η πραγματικότητα θα αρχίζει να εκτοπίζει την φαντασία.

Η αντίδρασή σας helioloustes μαμάδες στο «ψέμα» του παιδιού, θα πρέπει να είναι μια αντίδραση χωρίς πανικό και χωρίς να το κατηγορήσετε. Αρχίστε ένα παιχνίδι ερωταπαντήσεων για να κατευθύνετε το παιδί στην αλήθεια και να του δείξετε ότι γνωρίζετε και βέβαια η αντίδρασή μας έχει πάντα να κάνει με την ηλικία του παιδιού. Δεν χρειάζεται να δραματοποιούμε τα πράγματα, τα περισσότερα παιδιά λένε ψέματα . Άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, ανάλογα με την προσωπικότητα και τις περιόδους της ζωής τους. «Τα μικρά ψέματα» τα αντιμετωπίζουμε με ελαφρότητα και χιούμορ, «τα μεγάλα ψέματα» τα συζητάμε γιατί σίγουρα δεν ειπώθηκαν χωρίς λόγο και «τα σκόπιμα ψέματα» τα συζητάμε και βάζουμε και συνέπειες.

Και βέβαια το ψέμα έχει και την  ηλικία του:

Από 0-7 ετών: τα παιδιά μπερδεύουν την πραγματικότητα με τον κόσμο της φαντασίας τους, γι’ αυτό και δεν μπορούμε, στη φάση αυτή, να μιλάμε για ψέματα. Η περιοχή του εγκεφάλου που μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε το πραγματικό από το φανταστικό δεν έχει ωριμάσει ακόμη. Γι’ αυτό, τα μικρά παιδιά πιστεύουν συχνά ότι έχουν ζήσει πραγματικά κάτι που είδαν στον ύπνο τους ή φαντάστηκαν ή τα εντυπωσίασε.

Από 7 – 12 ετών: τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας γίνονται αισθητά στα παιδιά, οπότε ξέρουν πότε λένε ψέματα και πότε αλήθεια. Παρ’ όλ’ αυτά, τα ψέματα εξακολουθούν να είναι ένα προσιτό μέσο για να «επηρεάσουν» τα πράγματα και να αποφύγουν ή να αποτρέψουν δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν έχουν το ίδιο ηθικό βάρος όπως στην ενήλικη ζωή και πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιείκεια. Ωστόσο, απαιτούν ευαισθησία και προσοχή από τους γονείς, ειδικά όταν επαναλαμβάνονται, γιατί μπορεί να κρύβουν κάποιο πρόβλημα.

Από 12 ετών: στην εφηβεία, τα ψέματα λέγονται εντελώς συνειδητά πια και συνήθως με ξεκάθαρο σκοπό. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν είναι όλα τα ψέματα των εφήβων ίδια. Καθώς μεγαλώνει η ανάγκη των παιδιών για αυτονομία και ιδιωτικότητα , τα ψέματα μπορεί να είναι ένας τρόπος να ξεφύγουν από την αυστηρή επιτήρηση και τον έλεγχο των γονιών. 

Helioloustes Μαμάδες αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι εμείς διδάσκουμε τα παιδιά μας για πολλά πράγματα ...αν δεν θέλουμε το παιδί μας να λέει ψέματα δεν πρέπει να λέμε και εμείς, δεν είναι λίγες οι φορές που τηλεφωνεί κάποιος ανεπιθύμητος η θέλουμε να αποφύγουμε κάποιο τηλεφώνημα και αρχίζουμε νοήματα « δεν είμαι εδώ, πες ότι δεν είμαι εδώ…». Εκεί έχουμε αποτύχει..  τη  σχέση εμπιστοσύνης  την χτίζουμε εμείς με τα παιδιά μας…πολύ πριν τεθούν ζητήματα και ερωτήματα..!

ΥΓ: Αυτά που σας λέω είναι η θεωρία . Το κάθε παιδί και η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και ξεχωρισή. Ο καλύτερος κριτής είναι ο γονιός. Αν σας απασχολεί κάτι ιδιαίτερο στο παιδί σας, να απευθύνεστε πάντα στον ειδικό.